رزق

 

ما خودمان گم شده ایم

ما مثل بچه ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا  به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می کنند.

بچه شیفته ویترین مغازه ها می شود و دست پدر را رها می کند و در بازار گم می شود. وقتی هم متوجه می شود که دیگر پدر را نمی بیند، گمان می کند پدرش گم شده است؛ در حالی که در واقع خودش گم شده است. انبیاء و اولیاء، پدران خلقند و دست خلائق را می گیرند تا آنها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلائق، شیفته متاع های دنیا شده اند. امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) هم گم و غائب نشده است؛ ما گم و محجوب گشته ایم.

کارهای خدا

کار های خدا را امضا کن. اگر امضا نکنی، غصه ها را خورده ای و همه از کیسه ات رفته است.

اگر دانستیم خدا خیر ما را می خواهد غصه نمی خوریم. کارهایی که او می کند همه برای ما خوب است. پس با اختیار خود آن را امضا کن.

اندوهگین و متاسف نشوید

این که خداوند فرموده است: لکیلا تاسوا علی فانکم و لا تفرحو بما اتاکم

تا آن چه از دستتان می رود، 

و به خاطر آن چه به دستتان می آید، فرحناک نگردید،

خداست که چیزها را از ما می گیرد یا به ما می دهد

و خداوند خیرخواه و عالم به مصالح بندگان خود می باشد،

پس وقتی چیزی از دستمان می رود، مصلحت ما در نداشتن آن است

و وقتی به دستمان می رسد،

خیر ما در داشتن آن است. اگرا این یقین نبود، العیاذبالله این حرف زور بود.

                                                                      مرحوم حاج اسماعیل دولابی

وقتی خوبی می کنی...

فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره

خوبی می کنی به خودت برمی گردد. حتی وقتی دست کسی را می گیری، خدا مرحمت می کند و نگاه می کنی که به خودت خوبی کرده ای.

وقتی او را می بینی که نمی تواند بلند شود، خودت بوده ای که نمی توانستی بلند شوی. دستش را می گیری و بلند می شود، راحت می شوی.

رزق مشهد 

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا(ع)